اپن بایت چیست؟

اپن بایت یک مشکل در نحوه روی هم قرار گرفتن دندانها است که به طور مستقیم بر ظاهر فرد تأثیر منفی می‌گذارد و عملکرد دندانها را مختل می‌کند. خوشبختانه میزان رواج این مشکل در بین افراد مختلف کم است و به همین دلیل شما ممکن است به تعداد کمتری آنها را دیده باشید. اما با هرگونه کوتاهی در کنترل وضعیت کودکان و نوزادان و همچنین نادیده گرفتن عوامل ژنتیکی می‌تواند والدین را با مشکل اپن بایت در کودکان مواجه کند.

 پس با این تفاسیر اگر می‌خواهید بدانید که این مشکل به چه صورت است و چه عواملی در آن نقش دارند، یا به دنبال این هستید که راهکار درمانی آن را بشناسید با ما همراه باشید.

اپن بایت چیست؟

اپن بایت (open bite) یک نوع بیماری اختلالات بایت یا بیماری مال اکلوژن است که در جریان آن دندانهای نیش فرد بیش از اندازه باز هستند و به هنگام بستن فک، دندان‌های جلو بر روی یکدیگر قرار نمی‌گیرند. در حقیقت زمانی به افراد این اصطلاح تلقی می‌شود که دندانهای جلو بالا و پایین آنها به سمت جلو یا عقب حرکت کرده و نوعی فضای قوسی شکل شبیه به توپ فوتبال آمریکایی بین دندان‌های آنها به وجود می‌آید.

شدت اپن بایت افراد مختلف با یکدیگر متفاوت است و میزان شکاف بین دندان‌های جلو ممکن است تحت تأثیر عوامل مختلفی تغییر کند. اما به طور کلی وضعیت دندان‌های فرد به شکلی است که هم برای حرف زدن و هم برای جویدن دچار مشکل می‌شود و به مرور زمان اعتماد به نفس او تحت تأثیر قرار می‌گیرد. معمولاً برای جلوگیری و درمان این مشکل در سنین پایین اقدام می‌شود که هنوز استخوان‌های فرد نرم است و امکان جابجایی آنها وجود دارد.

اگر شما برای تشخیص اپن بایت به دنبال نشانه باشید باید از فرد مقابل بخواهید که فک خود را به طور کامل ببندد، اگر در صورت اعمال فشار هم دندانهای جلو بر روی هم قرار نگیرند یعنی فرد دچار این مشکل هست.

اپن بایت چیست؟

 چه دلایلی برای ایجاد اپن بایت وجود دارد؟

 عوامل مختلفی در ایجاد اپن بایت نقش دارد که هم شامل عوامل ژنتیکی و هم شامل عادت‌های نامناسب در دوران کودکی و نوزادی است. به همین دلیل است که اکثر دندانپزشکان و متخصصین ارتودنسی از خانواده‌ها می‌خواهند که کنترل وضعیت فک و دندان کودک را در سنین پایین انجام دهند. از جمله عوامل اپن بایت می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• مکیدن بیش از حد انگشت یا پستانک: هنگامی که کودکان در سنین پایین بیش از حد انگشت یا پستانک یا حتی هر چیز خارجی دیگری مانند مداد را می‌مکند، فشار زیادی به دندان‌های آنها وارد می‌شود که به مرور زمان ترتیب اولیه آنها را از بین برده و نوعی شکاف بین دندان‌های جلویی آنها به وجود می‌آورد.
• فشار زبانی: برخی از افراد به دلیل عادت شخصی یا به هر دلیل دیگری به هنگام صحبت کردن یا حتی غذا خوردن از فشار زبان برای باز کردن فضای بین دندانهای فوقانی و پایین کمک می‌گیرد. این فشار اگرچه در ابتدا کم است اما به مرور زمان می‌تواند نوعی شکاف بین دندان‌ها به وجود بیاورد.
• اختلالات مزمن مفصلی: این اختلالات که با دو اصطلاح TMD و TMJ شناخته می‌شوند باعث ایجاد یک نوع درد مزمن در فک می‌شود. بنابراین برخی از افراد ممکن است از زبان خود برای باز کردن فاصله بین دندان‌ها استفاده کنند و از این طریق فشار وارده به فک خود را کاهش دهند. اما تکرار این روند فاصله بین دندان‌ها را بیشتر کرده و دندانها را به سمت جلو حرکت می‌دهد.
• مشکلات اسکلتی: این دسته بسیار نادر هستند و معمولاً افراد به دلایل ژنتیکی و رشد نامناسب استخوان‌های فک نمی‌توانند دندان‌ها را به شکل مناسب و موازی بر روی هم قرار دهند نظم کلی دندان‌های آنها به هم می‌ریزد.

اپن بایت چیست؟

درمان اپن بایت

 روش‌های درمانی مختلفی برای درمان اپن بایت وجود دارد که با توجه به تشخیص دندانپزشک و وضعیت دندان بیمار توصیه می‌شود. در این انتخاب حتی فاکتورهای دیگری مانند سن فرد و نظم دندان‌ها هم نقش دارند. اما به طور کلی روش‌های درمانی در سه دسته کلی قرار می‌گیرند:

• اصلاح عادات غلط دهان و دندان در کودکان
• درمان مکانیکی مانند استفاده از براکت های ارتودنسی
• عمل جراحی فک

اصلاح رفتار فرد بیشتر زمانی کاربرد دارد که هنوز در سنین پایین بوده و مشکل اپن بایت خیلی شدید نیست. در این حالت استخوان‌های فرد هنوز نرم است و رفتارهای دیگری جایگزین مکیدن انگشت شست یا پستانک می‌شود. معمولاً اگر وضعیت دندانهای کودکان خیلی نامناسب نباشد و یا به طور کامل رشد نکرده باشند، اصلاح رفتار ممکن است بهترین شیوه درمان باشد و بهتر است که با مشورت ارتودنتیست انجام شود.

 اگر میزان اپن بایت در فرد به شکلی باشد که نیاز به درمان مکانیکی داشته باشد و یا فرد بالغ بوده و دندان دائمی داشته باشند، در این حالت متخصص ارتودنسی برای آنها استفاده از براکت های سفارشی مانند براکت های فلزی یا براکتهای سرامیکی را پیشنهاد می‌دهد. این شیوه بیشتر برای کسانی مناسب است که وضعیت دندان‌های آنها خیلی حاد و نگران کننده نیست و امکان حرکت دندانها به سمت عقب با کمک براکت ارتودنسی وجود داشته باشد.

اگر بیرون زدگی دندان‌ها بیش از حد باشد و فرد به رشد کامل رسیده باشد، در این حالت متخصص ارتودنسی مجبور به استفاده از روش‌های جراحی است که در جریان آن بخشی از استخوان فک بالا برداشته می‌شود و با استفاده از پیچ و مهره امکان جابجایی دندان‌ها و استخوان فک به وجود می‌آید. معمولاً روش جراحی پیچیدگی زیادی برای متخصصین ارتودنسی و برای بیماران دارد به همین دلیل سعی می‌کند که در بدترین حالت ممکن از آن‌ها استفاده کنند.

 ابزارهای دیگری هم در اختیار متخصصین ارتودنسی وجود دارد که بیشتر آنها مربوط به اصلاح رفتاری بوده و شیوه‌های مناسبی برای جلوگیری از تأثیر زبان بر روی دندان‌ها هستند. به عنوان مثال از یک دستگاه غلطکی برای محدود کردن تأثیر زبان بر روی دندان‌ها استفاده می‌کنند.

چرا باید اپن بایت درمان شود؟

 در مرحله اول اپن بایت به عنوان یک مشکل ظاهری شناخته می‌شود و در کنار آن به طور مستقیم بر روی عملکرد دندان‌ها تأثیر منفی می‌گذارد. به همین دلیل افرادی که به این مشکل مبتلا هستند به دلایل زیر باید بیماری خود را درمان کنند:

• مسائل زیبایی شناختی: افرای که با پدیده اپن بایت دست و پنجه نرم می‌کند مطمئناً از وضعیت ظاهری دندان‌های خود ناراضی است و از طرف دیگر شرایط لب و دهان او هم نامناسب خواهد بود.
• حرف زدن و سخنرانی: وجود شکاف بین دندان‌های جلویی پایین و بالا می‌تواند در گفتار و تلفظ برخی از حروف تداخل ایجاد کند. بنابراین برای این گروه از افراد تلفظ این حروف همراه با صداهای دیگری است که معمولاً توسط افراد دیگر مسخره شده و به نوعی اعتماد به نفس آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
• خراب شدن دندان‌ها: از آنجایی که بین دندانهای بالا و پایین فاصله وجود دارد و بیمار سعی می‌کند که به هر شکل آنها را به یکدیگر نزدیک کند، این موضوع منجر به نوعی فشار مضاعف به دندان‌های عقب شده که به مرور زمان آنها را از بین می‌برد.
• خوردن و جویدن: کسانی که مبتلا به اپن بایت هستند به طور کلی در گاز گرفتن و خوردن و جویدن مواد خوراکی دچار مشکل می‌شوند.

به خاطر داشته باشید که اپن بایت یک نوع بیماری قابل درمان است و شما در هر سنی می‌توانید برای درمان آن اقدام کنید. البته بهترین زمان پیشنهادی توسط متخصصین ارتودنسی بعد از ۷ سالگی است که هم امکان اصلاح رفتار کودکان وجود دارد و هم به دلیل نرم بودن استخوان‌ها می‌توان شیوه‌های درمانی را به شکل بهتری دنبال کرد. البته اگر شما با سطوح مختلفی از این بیماری دست و پنجه نرم می‌کنید یا نیاز به مشاوره دارید با ما تماس بگیرید تا اطلاعات تکمیلی را در اختیار شما قرار دهیم.