به عنوان یک متخصص ارتودنسی، یکی از متداولترین سوالاتی که میشنوم این است که طول درمان ارتودنسی چند روز است؟ از آنجا که ارتودنسی یک فرایند همسان برای همه افراد نیست و از طرف دیگر وضعیت دندانهای هر فرد با یکدیگر متفاوت است، مدت زمان ارتودنسی از یک بیمار به بیمار دیگر متفاوت است. بر اساس بررسیهای جهانی، به طور متوسط یک بیمار در حدود ۲۳ ماه درگیر با درمان ارتودنسی است.
ممکن است برخی از افراد به مدت سه سال نیاز به استفاده از براکت ارتودنسی داشته باشند و برای برخی دیگر طول درمان ارتودنسی تنها ۶ ماه باشد. اما به شما خواهیم گفت که چه فاکتورهایی در این مدت زمان تأثیر گذار است.
یکی از اولین سوالاتی که احتمالاً می خواهید از متخصص ارتودنسی خود بپرسید این است که آیا واقعاً نیاز به درمان ارتودنسی دارید یا خیر؟ اگر پاسخ مثبت باشد مهم نیست که چه نوع درمانی انتخاب می کنید یا برای چه گزینه ای سرمایهگذاری می کنید.
کج بودن دندان های شما به معنی تشکیل پلاک روی دندان و گیر کردن مواد غذایی بین دندان هاست. تشکیل پلاک و تبدیل آن به تارتار می تواند منجر به بیماری لثه شود و در سنین پایین دندانهای خود را از دست بدهید. این هشدار را به یاد داشته باشید که ما فقط یک بار میتوانیم از دندان های دائمی خود استفاده کنیم و اگر مشکلی برای آنها به وجود بیاید مجبور هستیم که یک عمر بدون دندان باقی بمانیم و یا از روش های جایگزین دندان های طبیعی بهره بگیریم.
سلامت دهان و دندان همچنین با سلامت کلی بدن مرتبط است. تحقیقات ثابت کرده که بین پوسیدگی دندان و بیماری لثه با سایر بیماری ها مانند بیماری قلبی ارتباط مستقیم وجود دارد.
گزینه های درمان ارتودنسی نسبت به سالهای گذشته بسیار متنوع تر هستند، بنابراین شما باید تمامی گزینه های خود را در نظر بگیرید. علاوه بر براکت های فلزی سنتی، امروز امکان استفاده از براکت های اینویزیلاین، براکت های لینگوال و براکت های سرامیکی نیز وجود دارد. بسته به شرایط و وضعیت کلی شما همه این موارد بهترین گزینه نیستند. بنابراین لازم است که در مورد انتخاب گزینه های مختلف با متخصص ارتودنسی صحبت کنید و گزینه ای که بهترین عملکرد را در اختیار شما قرار می دهد انتخاب کنید.
درمان ارتودنسی سنتی شامل استفاده از براکت های فلزی و سرامیکی است. این روش به عنوان سنتیترین روش درمان ارتودنسی شناخته میشود که حرکت دندانها تحت فشار سیم ارتودنسی صورت میگیرد. البته این تنها گزینه در دسترس بیماران نیست. براکت های فلزی از جنس استنلس استیل یا استیل ضد زنگ هستند که استحکام مکانیکی بالایی دارند. براکت های سرامیکی در مقایسه با براکت های فلزی از زیبایی بیشتری برخوردار هستند، اما به همان اندازه شکنندهتر هستند.
اصطکاک و سایش بین سیم و براکت و همچنین دندانها در براکت های سرامیکی بیشتر است و این میتواند در طول درمان ارتودنسی نقش داشته باشد. یک متخصص ارتودنسی با درک خوبی که از وضعیت حرکت دندانهای شما دارد میتواند یک روش ارتودنسی مناسب و ایده آل به شما پیشنهاد دهد که به نوعی باعث حرکت مناسب دندانها شود. اصولاً عکس برداری سه بعدی و شبیه سازی دیجیتالی در این مرحله نقش مهمی دارد و میتواند نوع درمان ارتودنسی شما را مشخص کند.
گزینه دیگری که متخصص ارتودنسی ممکن است به شما پیشنهاد دهد، استفاده از براکت اینویزیلاین است. این براکت ها ظاهری شفاف دارند و کاملاً بر مبنای وضعیت دندانهای شما به صورت سه بعدی طراحی شدهاند. به همین دلیل در اینجا بحث فشار اضافی مطرح نیست و انتظار میرود که عملکرد براکت اینویزیلاین نسبت به براکت های سنتی سریعتر باشد. اما مسئلهای که در اینجا وجود دارد این است که میزان فشار وارده از طرف براکتهای اینویزالاین معمولاً نسبت به براکت های سنتی کمتر است و به همین دلیل طول درمان ارتودنسی با وجود این براکت ها بیشتر میشود. از طرف دیگر هزینه ارتودنسی و استفاده از اینویزیلاین بسیار بیشتر از ارتودنسی سنتی است
براکت های اینویزیلاین از پلاستیک شفاف ساخته شده و در آنها مانند براکت های فلزی خبری از فلز نیست. این براکت ها متحرک بوده و برای خوردن و نوشیدن و همچنین مسواک زدن و کشیدن نخ دندان امکان خارج کردن آنها از دهان وجود دارد. امروزه امکان استفاده از فناوری سهبعدی برای طراحی براکت اینویزیلاین به وجود آمده تا متخصص ارتودنسی یک گام به معالجه بهتر نزدیکتر شود و براکت متناسب با دندان های فرد به بهترین شکل ممکن تولید شود.
بعد از آماده سازی براکت، اولین مجموعه که متناسب با دندانهای شما خواهد بود روی دندان نصب شده و شما باید بین ۲۰ تا ۲۲ ساعت آنها را در طول روز استفاده کنید. اگر مدت زمان استفاده از براکت کمتر از این مدت باشد روند کلی درمان ارتودنسی شما به تاخیر میافتد و به همین دلیل ارتودنتیست ها نسبت به این موضوع حساسیت ویژهای به خرج می دهند.
برای جلوگیری از ایجاد فاصله به هنگام استفاده از براکت اینویزیلاین همیشه عادت کنید که براکت ها را بعد از مسواک زدن دندان و درست بعد از هر وعده غذایی روی دندان قرار دهید تا یادتان نرود.
سن بیمار فاکتور دیگری است که میتواند طول درمان ارتودنسی را تحت تأثیر قرار دارد. متخصصین ارتودنسی از افراد با سنین مختلف استقبال میکنند، اما معمولاً روند درمان در کودکان بالاتر از ۷ سال صورت میگیرد تا اصطلاحات وضعیت استخوان فک و دندانهای آنها به شکل مناسب مشخص شده باشد. حالا در برخی موارد ممکن است اختلالات مال اکلوژن برای فرد رخ داده باشد که در این صورت متخصص ارتودنسی میتواند تغییراتی در اسکلت و در فک فرد به وجود بیاورد که بیشتر روشی تهاجمی و جراحی است.
اصولاً طول درمان ارتودنسی در افراد جوان کمتر است. افراد جوان در مرحله رشد و پیشرفت هستند و نتایج درمان ارتودنسی برای آنها چشمگیرتر است. این در حالی است که افراد بزرگسال به رشد نهایی خود رسیدهاند و تراکم استخوانی آنها کامل است. به همین دلیل فشار بیشتری برای حرکت دادن دندانها نیاز است و متخصصین ارتودنسی مجبور هستند که براکت را برای مدت زمان طولانیتری برای این افراد استفاده کنند. البته این بدین معنا نیست که طول درمان ارتودنسی در همه بزرگسالان در حدود دو سال یا بیشتر است، بلکه ممکن است باز هم برای برخی از افراد کمتر از یک سال باشد.
از عوامل اصلی تأثیر گذار در طول درمان ارتودنسی، وضعیت فیزیکی خود فرد است و احتمالاً مشکلاتی که در وضعیت دندانها و در فک خود دارد. وجود دندانهای متراکم یا حتی وجود شکاف بین دندانی که فاصله خفیفی دارند نیاز به درمان پیشرفته ندارد و احتمالاً با یکسال استفاده از براکت و پس از آن نگهدارنده به طور کامل برطرف شود. اما اگر تراکم دندانها یا شلوغی دندانها بیش از حد باشد یا فاصله دندانی آنها بزرگ باشد، ممکن است متخصص ارتودنسی مجبور به کشیدن دندانهای اضافی یا استفاده از دندان برای پر کردن فاصله بین دندان شود. بنابراین این موارد میتوانند در طول درمان ارتودنسی تأثیر مستقیم داشته باشند.
رعایت دستورالعملهای متخصص و نگرش بیمار نسبت به درمان ارتودنسی میتواند در زمان و نتایج درمان نقش بسزایی داشته باشد. معمولاً یک بیمار ناسازگار میتواند دوره درمان را طولانیتر کند و نتیجه کار را تحت تأثیر قرار دهد. بیماران باید با متخصص ارتودنسی خود همکاری کامل داشته باشند و این به آنها کمک میکند که نتایج استثنایی را در کوتاهترین زمان ممکن به دست بیاورد. این به معنای رعایت بهداشت دهان و دندان خود، حضور به موقع در مطب دندانپزشکی و همچنین استفاده از وسایل مورد نیازی که متخصص توصیه کرده است میشود. به عنوان مثال، اگر شما به جای ۲۰ تا ۲۲ ساعت در روز، فقط ۱۲ ساعت در روز از براکتهای اینویزیلاین استفاده کنید، زمان صاف شدن دندانها و مرتب شدن آنها بسیار طولانیتر خواهد بود.
در حالی که سن بیمار، نوع درمان انتخاب شده برای آنها، وضعیت دندانها و دهان فرد و همچنین میزان سازگاری شما با برنامه متخصص ارتودنسی در تعیین طول درمان ارتودنسی نقش دارند، عوامل دیگری مانند فاکتورهای بیولوژیک هم در آن نقش دارند. هر بیمار وضعیت متفاوتی دارد و به سرعت حرکت دندانهای آنها با یکدیگر متفاوت است.
شما احتمالاً با یک فرد که قبلاً سابقه درمان ارتودنسی داشته مشورت کردهاید در مورد سختیها یا طول درمان آن با شما صحبت کرده است. به خاطر داشته باشید که این افراد شرایط خاص خود را داشتهاند و هر کدام از مواردی که در بندهای قبلی ذکر شد، برای آنها به صورت اختصاصی رعایت شده است. پس لطفاً هیچ وقت نتایج کار دیگران را با نتایج درمان ارتودنسی خود مقایسه نکنید.
حقیقت ماجرا این است که تنها راه برای تعیین طول درمان ارتودنسی این است که با متخصص ارتودنسی صحبت کنید و در بررسیها مشخص شود که چه گزینهای نیاز دارید و این گزینه تا چه زمانی باید روی دندان شما باقی بماند. امیدواریم در طول این مطلب به سؤالات شما پاسخ داده باشیم، اما اگر ابهامی باقی مانده از طریق بخش نظرات بپرسید یا مستقیماً با ما تماس بگیرید.
یک متخصص ارتودنسی یا دندانپزشک استفاده از درمان ارتودنسی و براکت ارتودنسی را برای بهبود وضعیت دندانها و مرتب کردن آنها تجویز میکند. استفاده از این روش درمانی مشکلاتی از قبیل دندانهای کج یا متراکم، شکاف بین دندانی، وضعیت نادرست استخوان فک و اختلالات مفاصل فک یا TMJ را درمان میکند. در صورت عدم درمان، این مشکلات میتوانند به پوسیدگی دندان، بیماری لثه و سایر مشکلات مشابه تبدیل شوند که حتی روی صحبت کردن فرد هم تأثیر میگذارند.
حالا اگر این سؤال برای شما به وجود آمده که چرا باید از درمان ارتودنسی و براکت ارتودنسی استفاده کنیم یا امکان استفاده از آنها برای چه مشکلاتی وجود دارد، در ادامه تلاش خواهیم کرد که به همه سؤالات و ابهامات احتمالی شما پاسخ دهیم.
افراد و بیماران مبتلا به مشکلات ارتودنسی تقریباً در هر سنی میتوانند از این روش درمانی بهره ببرند. البته متخصصین معتقدند که زمان ایده آل برای نصب براکت ارتودنسی بین ۱۰ تا ۱۴ سالگی است. انتخاب این زمان به این دلیل است که هنوز دهان و فک کودک در حال رشد است و صاف کردن دندانها خیلی راحتتر انجام میشود. با این حال، از آنجا که هر گونه تغییر در ظاهر صورت میتواند برای کودک در این سنین آسیب زا باشد، والدین باید از قبل در مورد استفاده از روش درمان ارتودنسی با کودکان خود صحبت کنند و آنها را برای استفاده از این شیوه آماده کنند.
متخصص ارتودنسی تنها کسی است که میتواند اصلیترین و مناسبترین گزینه برای مشکل خاص شما را تجویز کند. اگر چه گزینههای متنوعی در بازار وجود دارد، اما در اغلب موارد شما فقط یک انتخاب دارید. به طور کلی براکت های ارتودنسی در سه نوع هستند که محبوبترین آنها براکت های فلزی به شمار میآیند.
براکت های سرامیکی به طور معمول به رنگ شفاف یا به رنگ دندان هستند و به مراتب کمتر از براکت های فلزی جلب توجه میکنند. براکت لینگوال یا براکت پنهان گزینه دیگری است که به قسمت پشت دندان متصل میشود و از دید افراد دیگر پنهان است. در همه این براکت ها از سیم ارتودنسی استفاده میشود تا فشار لازم برای حرکت دندانها به وجود بیاورد.
گزینه جایگزین برای ابزارهای سنتی، استفاده از برخی وسایل شفاف، سفارشی و متحرک به نام الاینر است. این ابزارها نه تنها نامرئی هستند، بلکه قابلیت جابجایی هم دارند. بنابراین برخلاف براکت های فلزی، شما مطمئن هستید غذا بین دندانهای شما گیر نمیکند و برای مدت زمان خاصی میتوانید آنها را از روی دندانهای خود بردارید. این براکت ها برای غذا خوردن، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن از دهان خارج میشوند و به عنوان یک گزینه درمان ارتودنسی برای بزرگسالان با مشکلات خفیف استفاده میشوند. این ابزار برای کودکان و نوجوانانی که هنوز دندانهای دائمی آنها تکمیل نشدهاند مناسب نیستند.
تعیین زمان درمان ارتودنسی به برنامه درمانی شما بستگی دارد. طبیعتاً وجود شکاف دندانی و همچنین اختلالات بایت پیچیدهتر هستند و از طرف دیگر هر چه سن شما هم بالاتر برود، دوره درمان شما طولانیتر خواهد بود. بیشتر بیماران میتوانند ظرف ۱۲ تا ۲۴ ماه به حالت طبیعی برسند و بعد از آن باید از یک نگهدارنده برای تنظیم و حفظ وضعیت طبیعی دندانها استفاده شود. نگهدارنده ها ممکن است به صورت ثابت و پشت دندانها قرار گیرند یا به صورت متحرک باشند و از جنس پلاستیک هستند.
هر زمانی که شما به ملاقات ارتودنتیست میروید، سیمهای اتصال دهنده براکت های ارتودنسی را سفتتر میکند که طبیعتاً فشار خفیفی روی دندانهای شما وارد کرده تا از این طریق آنها را به محل مناسب حرکت دهد. بنابراین شما در هر مرحله بازدید ممکن است کمی احساس درد داشته باشید که ناراحتی آن مختصر بوده و خیلی زود برطرف میشود.
این نکته را هم به خاطر داشته باشید که در بعضی موارد ممکن است دندان شما نیاز به خارج کردن و کشیدن داشته باشد تا فضا برای حرکت دندانهای دیگر به وجود آید. همچنین ممکن است استفاده از الاینرها در برخی از افراد همراه با درد و ناراحتی باشد که با مسکنهای معمولی قابل برطرف است.
بله! خوردن شیرینی، چیپس و نوشابه را کم کنید. غذاهای قندی و نشاستهای منجر به تولید اسید و همچنین تشکیل پلاک روی دندانها میشوند که در نهایت باعث پوسیدگی دندانها و ایجاد بیماری لثه میشوند. اگر به فکر غذاهای سالم و سخت مانند هویج یا سیب هستید، از قبل باید آنها را با استفاده از چاقو به قطعات کوچکتر برش دهید. شیرینیهای چسبناک و جویدنی مانند کارامل میتواند به سیم ارتودنسی آسیب برساند و باعث شل شدن براکت ها شود.
از تنقلات سخت و ترد مانند پاپ کورن، آجیل و آبنبات های سخت پرهیز کنید که ممکن است باعث شل شدن و کنده شدن براکت ها شود. هیچ وقت قالب یخ را نجوید، انگشت شست خود را میک نزنید، لب خود را گاز نگیرید و با استفاده از زبان به دندانهای خود فشار نیاورید که نتیجه درمان ارتودنسی را تحت تأثیر قرار داده و باعث بروز مشکلات جدیتری میشود.
هنگامی که شما از براکت ارتودنسی استفاده میکنید، رعایت بهداشت دهان و دندان نسبت به هر زمان دیگری اهمیت بیشتری دارد. براکت ها فضاهای ریز و درشت زیادی دارند که ذرات غذا و پلاک در آنها گیر میکنند. بعد از هر وعده غذایی با استفاده از خمیر دندان فلوراید دار و یک مسواک نرم دندانهای خود را مسواک بزنید. به طور کامل و دقیق دندانهای خود را بشویید و آنها را در آینه بررسی کنید تا از تمیز بودن آنها مطمئن شوید. از نخ دندان استفاده کنید و نخ دندان را بین بندها و زیر سیم هم بکشید. سعی کنید هر ۶ ماه یک بار دندانهای خود را تمیز کنید که اگر در این مورد کوتاهی کنید به احتمال زیاد مینای دندان شما از بین خواهد رفت.
شاید برخی از دندانپزشک های عمومی ادعای توانایی نصب براکت ارتودنسی را داشته باشند، اما شما بهتر است که به یک ارتودنتیست و متخصص ارتودنسی مراجعه کنید تا روند درمان شما به صورت تخصصی انجام شود. روند درمان شما شامل تشخیص، معاینات و همچنین به کارگیری ابزارهای ارتودنسی است که نیاز به کار تخصصی دارد. حتی ممکن است کودک شما تحت تأثیر اختلالات بایت قرار داشته باشد که در این صورت کارهای تخصصی پیچیدهتری نیاز دارد.
در حالی که هزینه درمان ارتودنسی معمولاً بر اساس نوع پروسه درمانی متغیر است اما هنوز هم میتوان کاری کرد که در این هزینهها صرفهجویی صورت گیرد. برای برخی از افراد گزینه درمانی نسبت به سایرین ساده تر و ارزان تر است و از طرف دیگر متخصصان ارتودنسی هم سعی می کنند که روش های پرداخت مناسبی را برای فرد در نظر بگیرند. بنابراین در هنگام انتخاب ارتودنتیست در مورد قیمت با آنها صحبت کنید و شیوه های پرداختی دلخواه خود را با آنها پیشنهاد دهید و احتمالا نگرانی چندانی در مورد تعرفه درمان ارتودنسی خود نخواهید داشت.
برای تحقیق در مورد ارتودنتیست ها می توانید راهکارهای مختلفی را امتحان کنید تا یک ارتودنتیست مورد اعتماد پیدا کنید. در حالی که هر شخص معیار خاصی برای انتخاب بهترین ارتودنتیست دارد اما اقدامات زیر به شما کمک می کند:
اگر شما از قبل خود را برای پاسخ این شش سوال آماده کرده باشید و پاسخ های ارتودنتیست برای شما راضی کننده باشد می توانید با اطمینان بیشتری روند درمان خود را شروع کنید و مطمئن باشید که مشکل خاصی برای شما به وجود نمیآید. باید اعتراف کنیم که بیشتر ترس بیماران نسبت به درمان ارتودنسی به عدم آشنایی شان نسبت به روند درمان و شرایط کلی آن برمی گردد.