درمان ارتودنسی شامل استفاده از گزینه های مختلف برای مرتب کردن دندان هاست و فضا نگهدار ارتودنسی یکی از ساده ترین ابزارهای مورد استفاده در این حوزه است. در حقیقت متخصصان ارتودنسی از فضا نگهدار یا اسپیسر برای ایجاد فاصله بین دندان ها و به طور ویژه دندان های مولر استفاده می کنند تا با کمک ابزارهای دیگری مانند براکت ارتودنسی، زمینه مرتب کردن دندانها را فراهم کنند.
حالا اگر متخصص از شما خواسته که برای مدت زمان مشخصی از فضا نگهدار ارتودنسی استفاده کنید نگران نباشید و اجازه دهید که ما در این مطلب به بررسی آنها بپردازیم.
فضا نگهدار ارتودنسی یا اسپیسر ارتودنسی (Orthodontic spacers) در اصل یک نوار لاستیکی دایره های کوچک است که در صورت شلوغی بیش از حد یا نزدیک شدن بیش از حد دندان ها به یکدیگر، برای ایجاد فضا بین آنها استفاده می شود. این ابزارها معمولاً بین دندانهای مولر نصب می شوند و فاصله کافی را بین دندان های پشتی به وجود میآورند تا با استفاده از این فضای بین دندان ها، امکان حرکت آنها با استفاده از براکت ارتودنسی به وجود بیاید. عدم وجود فضای کافی بین دندان های پشتی، منجر به درد زیاد در طول درمان ارتودنسی و حتی در گام های بعدی می شود.
فضا نگهدار ارتودنسی دندان های پشتی را که بسیار نزدیک به هم هستند از هم جدا می کنند تا در زمان نصب براکت ارتودنسی، متخصص دردسر کمتری داشته باشد. در حقیقت اسپیسرها نوارهای پلاستیکی منعطفی هستند که بین ۷ تا ۱۰ روز در دهان شما باقی می مانند و تا زمانی که فضای کافی برای حرکت کردن آنها ایجاد نشود، در دهان شما باقی می ماند. هنگامی که ارتودنتیست تشخیص دهد که فضای کافی بین دندان های پشتی به وجود آمده، می تواند اسپیسر های ارتودنسی را برداشته و براکت ها را نصب کند.
قبل از نصب براکت ارتودنسی، ممکن است به ایجاد فاصله بین دندانهای مولر در قسمت پشتی دهان خود نیاز داشته باشید. این اصلی ترین دلیلی است که شما از فضا نگهدار ارتودنسی استفاده می کنید. هنگامی که برای اولین بار این ابزارها روی دندانهای شما نصب می شوند، کمی ناراحت کننده و عجیب به نظر می رسد. حتی ممکن است احساس شود که یک تکه مواد غذایی به طور مداوم بین دندانهای پشتی شما قرار دارد. برخی از افراد ممکن است حساسیت در این منطقه را تجربه کنند، اما معمولاً پس از چند روز از بین میرود.
وجود فضا نگهدار ارتودنسی بین دندان های پشتی شما برای چند روز است و پس از اینکه فاصله بین دندان های شما برای ارتودنتیست مسجل شد، اقدام به برداشتن آنها می کنند. هنگامی که اسپیسر فضای بین دندان های شما را پوشش داده، حفظ روال منظم بهداشت دهان و دندان بسیار مهم است. دندانپزشک یا ارتودنتیست احتمالاً به شما توصیه میکند که از خوردن غذاهای چسبنده مانند آب نبات، شکلات و موارد مشابه خودداری کنید، زیرا این خوراکی ها منجر به خارج شدن فضا نگهدار از دهان شما می شوند.
اگر ارتودنتیست تشخیص دهد که شما برای مرتب کردن دندان های خود نیاز به براکت ارتودنسی دارید، به احتمال زیاد پیشنهاد استفاده از اسپیسر ها و جداکننده ها برای دندان های پشتی را هم می دهند. آنها این کار را میکنند تا قبل از قرار دادن براکت ارتودنسی فضای کافی بین دندان های شما ایجاد شود. دلیل این امر آن است که اگر قبل از قرار دادن براکت ارتودنسی فضای کافی بین دندان های پشتی وجود نداشته باشد، درد بسیار شدیدی احساس خواهید کرد که ناشی از هل دادن و فشار دندان ها به یکدیگر است.
فاصله ایجاد شده به کمک فضا نگهدار ارتودنسی فضای کافی برای براکت ایجاد میکند تا بتواند دندان های شما را حرکت داده و آنها را تحت فشار قرار دهد. بیشتر اسپیسر های مورد استفاده در بازار از جنس پلاستیک هستند، اما برخی از آنها از جنس فلز بوده و به طور کامل اطراف دندانهای مولر را پوشش می دهند. در صورت عدم وجود فضای کافی بین دندانها، براکت های ارتودنسی قابل نصب نیستند. دندانپزشک یا ارتودنتیست در اولین مراجعه به شما خواهد گفت که آیا نیاز به استفاده از اسپیسر دارید یا خیر.
اگر دندان پزشک تشخیص دهد که که بین دندانهای مولر پشتی خود فضای کافی ندارید، پیشنهاد نصب فضا نگهدار ارتودنسی را تا زمان نصب براکت می دهند. بیماران معمولاً ۷ تا ۱۰ روز نیاز به استفاده از این ابزار دارند، در حالی که بعضی دیگر از بیماران تنها به اندازه ۳ روز از آن استفاده می کنند و درد آنها کمتر است.
فضا نگهدار ارتودنسی احتمالاً بعد از اولین بازدید شما و بررسی وضعیت دندان ها نصب می شوند. با توجه به وضعیت دندانها، دندانپزشک احتمالاً بین ۱ تا ۱۲ اسپیسر را برای شما نصب می کند. تعداد اسپیسر مورد نیاز برای ایجاد فاصله بین دندان های شما با بررسی وضعیت دندان ها صورت میگیرد. در برخی موارد، ارتودنتیست ها تشخیص میدهند که بیمار همزمان با نصب براکت، از فضا نگهدار هم استفاده کند. البته این موارد کم و نادر هستند.
در طی این روش، ابزار فضا نگهدار ارتودنسی به اندازه کافی انتخاب میشود تا بتواند بین دندانهای شما قرار گیرد. پس از انجام این کار، جداکننده یا اسپیسر تحت فشار و به مانند نخ دندان به فاصله بین دندان ها هدایت می شود. ممکن است هنگام قرار دادن این ابزار ها ناراحتی جزئی برای شما به وجود بیاید که با شروع به حرکت دندان ها احساس درد شدید تری خواهید داشت. در پایان روز میزان ناراحتی یا دردی که احساس می کنید با توجه به میزان اسپیسرها متغیر است.
اگر بین دندان های خود فاصله کمتری داشته باشید، با تغییر وضعیت دندانها، احساس ناراحتی بیشتری خواهید داشت. همچنین ممکن است هنگام غذا خوردن درد را تجربه کنید. ارتودنتیست ها برای هرگونه درد همراه با استفاده از ابزار فضا نگهدار ارتودنسی استفاده از داروهای مسکن بدون نسخه را توصیه می کنند. آنها همچنین احتمالاً از شما می خواهند که غذاهای سرد مانند بستنی را بیشتر مصرف کنید که به کاهش التهاب کمک می کند.
یکی دیگر از توصیه ارتودنتیست ها به شما خودداری از جویدن آدامس یا خوردن غذاهای سخت و ترد است. آنها همچنین از شما میخواهند که از دستکاری کردن اسپیسر و یا کشیدن آنها خودداری کنید، زیرا این کار باعث تحریک و ناراحتی بیشتری میشود و حتی قبل از ایجاد فضای کافی بین دندانها، ممکن است دندان ها را حرکت داده و منجر به از بین رفتن آنها شود.
وقتی که براکت ارتودنسی در دهان شخص نصب میشود، دندان ها تحت فشار به یکدیگر نزدیک می شوند. اگر قبل از انجام این روند فضای کافی بین دندانها وجود نداشته باشد، می تواند منجر به درد شدید و مشکلاتی در دندان های شما شود. به همین دلیل گاهی اوقات بیماران باید از ابزاری تحت عنوان فضا نگهدار ارتودنسی استفاده کنند تا فضای کوچکی بین دندانهای آنها به وجود بیاید و آنها را برای نصب براکت ارتودنسی آماده کند.
اسپیسر های ارتودنسی بین دندانهای پشتی یعنی دندانهای مولر فضا ایجاد میکند تا بتواند بدون ایجاد درد و ناراحتی به عملکرد درست براکت های ارتودنسی کمک کند. در نهایت با خارج شدن این ابزارها از دهان و نصب براکت ارتودنسی، امکان حرکت کردن دندانها و مرتب کردن آنها به وجود می آید.
حالا اگر شما به هر دلیلی نسبت به درد و شرایط استفاده از فضا نگهدار ارتودنسی نگران هستید، یا سوالات مختلفی در مورد آنها دارید، در بخش نظرات مطرح کنید و یا مستقیما با ما تماس بگیرید.