ارتودنسی یک روش درمانی بسیار قابل پیش بینی و موفقیت آمیز است. بسته به شدت مال اکلوژن و یا بینظمی دندان ها، فرایند درمان ارتودنسی ممکن است طی یک تا سه سال انجام گیرد. ارتودنسی فواید زیادی دارد. هرکسی از داشتن دندانهای صاف و منظم خوشحال شده و عزت نفس و اعتماد به نفسش تقویت می شود. دندانهای منظم و به ترتیب، موجب بهبود عملکرد تنفس، گاز گرفتن، جویدن و صحبت کردن خواهد بود.
چندین نوع بی نظمی وجود دارد:
ارتودنسی به طور کلی بین 10 تا 30 ماه زمان می برد. طول مدت درمان به نوع مال اکلوژن، نوع دستگاه های ارتودنسی که برای اصلاح نظم دندان به کار گرفته خواهد شد و مداومت و پشتکار بیمار وابسته است.
اکنون مروری کلی روی مراحل درمان ارتودنسی ارائه خواهد شد:
متخصص ارتودنسی با معاینه و بررسی دقیق، در خصوص روش نظم بخشیدن به دندان ها به بهترین شکل، طرح میریزد. اولین معاینات انجام گرفته، شامل بررسی موارد زیر می شود:
مشکلات دندان پزشکی و مشکلات جسمی عموما با یکدیگر همراه هستند. سایر مشکلات موجود در دهان و دندان تاثیر مستقیمی بر کیفیت ارتودنسی دارد. هدف از این ارزیابی این است که قبل از شروع به ارتودنسی، سایر مشکلات دهانی و جسمی حل شده باشد و اگر شما مشکل یا بیماری خاصی دارید یا داروهای خاصی مصرف میکنید در طرح درمان شما لحاظ شود
از بیمار تقاضا می شود برای قالب گیری مدل دندان هایش ، یک تری مخصوص را که حاوی نوعی خمیر است گاز بگیرد. پس از جدا کردن قالب از دندان، با گچ فرایند قالب گیری تکمیل می شود و ماکتی از وضعیت دندان های شما قبل از شروع درمان آماده می شود. این مدل آماده شده به دندان پزشک امکان می دهد موقعیت قرارگیری هر دندان و ارتباطش با سایر دندان ها را به طور دقیق بررسی کند.
تصاویر رادیوگرافی گرفته شده با اشعه ایکس به خوبی عوارض و آسیب های موجود در استخوان فک را نمایش میدهد. علاوه بر این، این تصاویر موقعیت هر دندان و ریشه هایش را نشان می دهد و به ارتودنتیست کمک میکند دید وسیعتری از وضعیت فک و دندانهای شما داشته باشد
بسیاری از ارتودنتیست ها تمایل دارند از صورت و دندان های بیمار، قبل، حین و بعد از ارتودنسی عکس بگیرند تا روند پیشرفت درمان را بررسی کرده و تأثیر آن بر روی شکل صورت بیمار را پیش بینی کنند.
در این مرحله با استفاده از تمام برنامه ها و ابزار هایی که در مرحله یک بدان اشاره شد، متخصص ارتودنسی، ابزارهای ارتودنسی ویژه بیمار را سفارش می دهد تا با استفاده از آن ها، دندان ها به آرامی در جای صحیح خود قرار بگیرند. این دستگاه ها دو نوع ثابت و متحرک دارند. براکت های رایج ارتودنسی از نوع ابزار ثابت هستند که روی دندانها قرار میگیرند
امروزه دستگاه های متحرک ارتودنسی به عنوان جایگزینی برای براکت های ثابت در نظر گرفته نمی شوند. کش ارتودنسی، هدگیر و فیس ماسک از جمله این دستگاه های متحرک می باشند. این نوع دستگاه ها در شبانه روز تنها برای ساعات مشخصی استفاده می شوند. متخصص ارتودنسی در زمان های مشخصی، این دستگاه ها را به گونه ای تنظیم می کند که فشار مناسب جهت قرار دادن دندان ها در جای صحیح را به آن ها اعمال کند. لذا مراجعه به متخصص ارتودنسی در فواصل معین زمانی یک امر اجتناب ناپذیر است. توجه داشته باشید در صورت جدا شدن یا آسیب قسمتی از دستگاه، حتما به متخصص ارتودنسی رجوع کنید.
پس از قرارگیری دندان ها در جای صحیح و به صورت مرتب، براکت های ثابت از روی دندان جدا خواهند شد. اکنون قسمت اصلی درمان به پایان رسیده اما مرحله مهم تر، نگه داری دندان ها در موقعیت خود است. به منظور این کار، متخصص ارتودنسی، از نگه دارنده (ریتینر) ثابت یا متحرک جهت اطمینان از عدم بازگشت دندان ها به حالت اولیه خود، استفاده می کند. این نگه دارنده ها در مدت زمان مشخصی در شبانه روز استفاده خواهند شد یا به صورت دائم برای چند ماه در داخل دهان قرار میگیرند. با استفاده مداوم از نگه دارنده یا ریتینر ، دندانها در محل جدید خود محکم میشوند و شانس بازگشت نتایج ارتودنسی و بی نظم شدن مجدد دندانها به حداقل می رسد
پس از پایان مدت استفاده از نگهدارنده یا پلاک ارتودنسی، این ابزارها نیز کنار گزاشته میشوند و درمان ارتودنسی به پایان می رسد. از این پس شما میتوانید تا پایان عمر از داشتن دندانهایی منظم و لبخندی زیبا لذت ببرید